နံနက္မိုးေသာက္ ၊ ေရာင္နီေရာက္ေသာ္
အိမ္မိုးေပါက္ဖြင့္ ၊ မ်က္ႏွာသစ္စဥ္
စိတ္အစဥ္၀ယ္ ၊ ငါ့သားငယ္၏
႐ုပ္လႊာေပၚလို႔လာေလတယ္။
တစ္ေန႔တစ္ခါ ၊ ေမွ်ာ္လို႔သာျဖင့္
က်န္းမာေစေၾကာင္း ၊ ေမတၱာေလာင္းကာ
ကင္းရွင္းေ၀းပယ္ ၊ အႏၱရာယ္ဟု
ပို႔သေမတၱာ ၊ သားလိမၼာသို႔
ေန႔စဥ္ျပဳရွာတယ္။
ခါတိုင္းဆိုလွ်င္
စားေသာက္ဖြယ္ရာ ၊ ျပင္ဆင္ခါ၀ယ္
သားေမာင္လူလွ ၊ ကူေနၾကႏွင့္
ဖခင္ျပဳရာ ၊ အိမ္မႈရာ၌
သည္းခ်ာေဖ့သား ၊ ကူေသာ္ညားလည္း
ယခုမူကား ၊ တို႔အပါးမွာ
သားေမာင္မရွိပါတကား။
ခုကားခမ်ာ ၊ ေျမျခားရာသို႔
ပညာေရးတြက္ ၊ သားလွထြက္ကာ
ေခတ္မွီထြန္းကား ၊ ပညာမ်ားအား
တို႔သားသင္ယူေနေလတယ္။
ဤသို႔ဤျဖင့္
ဆည္းဆာမတည္ ၊ မႈိင္းညိဳရီကာ
ေနသည္ကြယ္ျမဳပ္ ၊ ညမိုးခ်ဳပ္ရာ
အိပ္တန္းတက္ျပန္ ၊ ေက်းငွက္သံလည္း
ဆူညံရာမွ ၊ ၿငိမ္ဆိတ္ၾကၿပီး
တစ္ေနကြယ္ခဲ့ျပန္ေလတယ္။
ထိုသို႔ထိုျဖင့္
ရက္မွလေျပာင္း ၊ လႏွစ္ေညာင္း၍
လူေလးအိမ္ျပန္ ၊ ေရာက္ခ်ိန္တန္ကို
ပူပန္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာတယ္။
ေနာင္တစ္ေန႔၀ယ္
ပညာျမတ္မို ၊ တကၠသိုလ္မွ
ၿပီးဆံုးသင္ကာ ၊ ေက်ာင္းပညာႏွင့္
ေကာင္းစြာသိရွိ ၊ ေလာကသိကို
ပိုက္ကာရင္ခြင္ ၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ကာ
ျပန္လာရာ၀ယ္ ၊
ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾက ၊ အိမ္ေပါက္၀မွ
အိုဗ်…အေဖ ၊ အို…အေမဟု
ၿပံဳးရႊင္မ်က္ႏွာ ၊ ၿဖိဳးျပည့္စြာျဖင့္
အားစြမ္းမာန္ျပည့္ ၊ ေရာက္လာဘိေသာ္
မိႏွင့္ဖတို႔ ၊ မ်က္ရည္စို႔၍
ေပ်ာ္ကာၿပံဳးရႊင္ ၊ ခ်စ္စိတ္၀င္ကာ
ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ ၊ ေပြ႔ကာဖက္မွာ
ျမင္ေယာင္ၿပံဳးေပ်ာ္မိေတာ့သည္…………………………။ ။