လြမ္းမေျပ မွန္းေလေတြးမိေတာ့
ကမ္းအေျခ ဖ်န္းေလေသြးရယ္ႏွင့္
လႈိင္းေလက တသြင္သြင္။
ေတာင္ေစာင္းထိပ္ ေစတီရိပ္ဆီက
မႈန္ပ်ရီ ေနျခည္ႏုမွာျဖင့္
ေ၀ငွကာ ေမတၱာေႏွာသံက
နား၀သို႕ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္။
တမ္းကာေရာ္ မွန္းမေပ်ာ္လည္း
ေ၀းအေန ေဆြးေလသမို႕
ၿမိဳ႕နဲ႕ျခား ေတာၾကားေလးရယ္က
အမိုးခ်ာ က်ိဳးကာပ်က္ေပမယ့္
ေမတၱာမွန္ ရင့္သန္လြန္းလွတဲ့
အေတြးစ ကေလးဘ၀ရြယ္က
အေမ့အိမ္ ေမြ႕ခ်ိန္ေလးမ်ားကို
တမ္းတတလြမ္း။
7 comments:
ေတာၾကားေလးကိုေရာက္ေနေသာ ေမာင္၀ႆန္မွ အေမ႔အိမ္ ေမြ႔ခ်ိန္ေလးမ်ားကို တမ္းတတလြမ္း....:P
မိုက္တယ္broေရ....တမ္းတလို ့လြမ္းကေတာ့ေတာ္ေတာ္မွန္တယ္...:D
မင္းကဗ်ာကို တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရတိုင္း အေမ့ကုိ ၂ဆ ပိုလြမ္းတယ္ကြာ
ေကာင္းမွေကာင္း လြမ္းမွလြမ္း..
အန္တီေရ... အန္တီသား တစ္ခြက္ကို တစ္ၿမံဳၿမံဳေသာက္ရင္း လြမ္းလို႔ စပ္ထားတာထင္ပါ႔... လြမ္းလိုက္တာဗ်ာ....
ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးဗ်ာ အားေပးေနပါ့မယ္
၀ႆန္က အေမကဗ်ာေတြကို စြဲ၂ျမဲ၂ေရးတာေတြ ့ရတယ္ ေလးစား အားက်တယ္ေ၀့ ။
Post a Comment