ေလာက

ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန

ေတြ႔တဲ့သူနဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္း

ၿပိဳင္လာသူကို အ႐ႈံးေပး

ႏွလံုးေအးသည့္ ေဆး တဲ့။


မွာေလသည့္ေမေမ့စကား

မွတ္သားကာသားနာယူလို႔

ေရာက္ရာမွာေပ်ာ္ေအာင္ေနလည္း

ဒီေနရာအေမနဲ႔ေ၀းတာမို႔

ေဆြး ဘယ္ခါေပ်ာ္ပါ့မလဲ။


ေတြ႔သူကိုတည့္ေအာင္ေပါင္းလည္း

လူဆိုတာအတၱလႊမ္းတာမို႔

ေမေမ့လိုေမတၱာဓါတ္မ်ိဳးကို

ငတ္မြတ္ေနဆဲ။


ၿပိဳင္သူကိုအ႐ႈံးေပးလည္း

ႏိုင္သူကိုဖိႏွိပ္တတ္တဲ့

လူ႔အတၱမာနေတာမွာ

စိတ္၀မ္းဘယ္ခါေအးပါ့မလဲ။

4 comments:

Welcome said...

ေကာင္းလုိက္တဲ့ ကဗ်ာေလး ကုိ၀ႆန္ဦး၊
ခရီးထြက္တုိင္း မွာတတ္တဲ့ အေမ့ ကုိသတိရေစတယ္။
သားအေပၚစုိးရိမ္စိတ္နဲ႔ မွာေပမယ့္
“ေလာက”လူသားေတြရဲ႕ အတၱစိတ္ေတြေၾကာင့္
အေမ့စကားကုိ ေသြဖီရမလုိျဖစ္ေနၿပီ။
အဆင္ေျပပါေစ...

ein said...

ေလာကမွာေနတတ္ေအာင္ ေမေမမွာေနက်စကားမ်ားေပါ႔ေနာ္ အကို၀ႆန္ေရ...း)

ဒီဇင္ဘာႏွင္း said...

အဲဒီစကားေတြက တကယ္ကို တန္ဖိုးရွိတဲ့ စကားေတါပါပဲ

အိတာ said...

မိုက္တယ္အကိုေရ..ဆက္သာေရး အားေပးတယ္