ကျောင်းအပ်ချိန်

ရင်ဝယ်ချမ်းမြ သမီးလှနှင့်
သားလှရတနာ မေ့သည်းချာကို
ပညာအမွေ ပေးနိုင်စေဖို့
လာလေသွားစို့ ကျောင်းအပ်ဖို့လျှင်
ကြိုလို့ပြင်ဆင် ပျော်ပျော်ရွှင်ပေါ့
ရင်ကော့ခေါင်းမော့ ခပ်ကြော့ကြော့နှင့်
သော့သော့လျင်လျင် ကျောင်းသို့ဝင်ပြီ
မိခင်ပြုံးနိုင်လွန်းတကား။ ။

ပန်းတောင်းသန်းကြွယ်

နှစ်ဦးဆုတောင်း

နှစ်ဟောင်းကုန်ပြန် နှစ်သစ်ဖန်သား

ထက်ဝေယံအုံ့ လေပြန်လှုံ့ကာ

ဟေမန်ချိန်နှောင်း နွေလှန်ပြောင်းသည့်

သင်္ကြန်ခါကျူး လတန်ခူးလည်းရောက်ခဲ့ပြီ……..။



သေမင်းနှင့်ပြိုင် ငါအနိုင်ဟု

အသက်ပေးကာ မွေးဖွားလာသည့်

အနန္တဂိုဏ်းဝင် မွေးမိခင်အား

နှစ်ဟောင်းညစ်ကြေး တာရေအေးဖြင့်

သွန်းကာဆေးကြော နွေအစောမှာ

ကဗျာမပီ စာမမှီဖြင့်

မိုင်ချီဝေးကွာ တိုင်းနေရာမှ

ကျန်းမာစေကြောင်း ဆုမွန်တောင်းကာ

အပြစ်ကြီးငယ် ကြေစေရွယ်သား

ဆယ်ဖြာလက်မိုး ဦးတင်(ရှိ)ခိုး၍

ကြည်နူးရည်မှတ် ကန်တော့အပ်သည်

အိုဘယ့် မိခင် စိတ်အစဉ်တွင်

ကြည်နူးရွှင်မြနိုင်စေသော်……..။



စားဝတ်နေမှု ဤစုစုကြောင့်

နှဖူးခြေမ ချွေးကျသည့်ပြင်

သွန်သင်ဆုံးမ နည်းလမ်းပြသည့်

အနန္တဂိုဏ်းဝင် ကျွေးဖခင်အား

ရော်ဝါရွက်ဝေ ညှာလိမ်ကြွေသည့်

တာရေပက်ဖြန်း မေတ္တာလွှမ်းသော

ပျော်ရွှင်မြူးတူး သင်္ကြန်ဦးမှာ

ကဗျာအညံ့ စာမခန့်ဖြင့်

မနီးဝေးကွာ တစ်ပြည်ရွာမှ

ကျန်းမာစေကြောင်း ဆုမွန်တောင်းကာ

ကံသုံးပါးအား လွတ်စေသားဟု

ဆယ်ဖြာလက်အင် ကြာဖူးသွင်ဖြင့်

ကြည်ညိုလေးမြတ် ကန်တော့အပ်သည်

အိုဘယ့် ဖခင် စိတ်အစဉ်မှ

နားဆင်ကြည်နူးနိုင်စေသော်……..။

အေမ့လက္

ေမာင့္ခ်စ္သက္၏၊ လက္ဖ၀ါးႏု
ေသြးဥေရာင္လႊမ္း၊ ၀ါဂြမ္းႏွယ္အိ
ကိုင္မထိရက္၊ ခြ်န္ထက္လက္သဲ
ေဆးေရာင္ျမဲျခယ္၊ ပ်က္ျပယ္မရွိ
ႏုနယ္ဘိေတာင္း၊ ေဖါ့ဖေယာင္းႏွယ္
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လြ
အလွျပည့္ႏွက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္။

ေမာင့္မိခင္၏၊ ညိဳလြင္ျပာႏွမ္း
မာၾကမ္းကဲြအက္၊ လက္ဖ၀ါးျပင္
ရင့္ေရာ္သြင္မွာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ေခ်ာင္း
ျပည့္ေဖါင္းမညက္၊ ညံ့သက္မႈကင္း
ေရာင္ဆင္းညႈိးမဲ၊ လက္သဲငံုးတိ
ေခ်းေညႇာ္ျပည့္မြ
အလွပ်က္ျပယ္၊ အေမ့လက္။

ေဖါင္းအိႏုညက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင့္
ေရာ္ရင့္ၾကမ္းခက္၊ အေမ့လက္တြင္
သိျမင္လာရ၊ "အလွ" "အလုပ္"
ခဲြထုတ္ေခ်မိ၊ အေမ၏လက္
အလုပ္လက္သည္
အသက္တမွ်၊ မနားရေခ်
ဘ၀ခရီး
သားသမီးတြက္၊ ထိုလက္အစြမ္း
ဘ၀လမ္းတြင္၊ လွပန္းဆင္ခဲ့
အားမာန္ဖဲြ႔ရစ္၊ သည္အျဖစ္ေၾကာင့္
အခ်စ္၏လက္၊ ေျပာင္းသြယ္ညက္ေစ
အေမ၏လက္၊ အလုပ္လက္သာ
ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူ ဘြယ္တကား။

ခင္သူသူ၀င္း (ေငြတာရီ၊ ၁၉၇၈ခုႏွစ္ ဧျပီလ)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ပို႕ေပးတဲ့ ေမးလ္ထဲမွ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။

အမယ့္ပါးက သနပ္ခါး။

ဤေက်ာက္ျပင္ ေပၚအထက္မွာျဖင့္

ေက်ာ္ကရက္မက္ အႏွစ္တံုးကိုလ

နံ႔သာျဖဴ အသာေရာတဲ့ျပင္

မျပစ္က်ဲ အရည္ေဖ်ာ္ကာပ

ဘယ္၀ိုင္းညာ အသာေသြးပါလို႕

လိမ္းျခယ္သ နံ႕သာႀကိဳင္ဆင္း

ရနံ႕တြင္း ၿပိဳင္ဘက္ကင္းတာေၾကာင့္

ျပင္းျပင္းေဖြး လိမ္းကာျခယ္ကာပ

သင္းသင္းေမႊး တကယ္လွလို႕

တအားကုန္ ေမႊးကာ႐ိႈက္လိုက္မယ္

အမယ့္ပါးက သနပ္ခါး။

အရိပ္မဲ့ပန္း မႏြမ္းေစခ်င္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာသူမ်ား၊ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေသာ ကေလးသူငယ္ မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားကို ျမင္သိ၊ ၾကားသိရေသာအခါ..“ေၾသာ္..သနားစ ရာေကာင္းလိုက္တာ၊ စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ..” စသျဖင့္ ၀ဇီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိ႔ျဖင့္ က႐ုဏာျဖစ္ေန႐ံုႏွင့္ ရပ္ေနလုိ႔မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ သူတုိ႔အတြက္ မိမိတုိ႔ေတြ တက္ႏိုင္သ ေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္မႈ ကာယကံ က႐ုဏာေျမာက္ေအာင္ လုပ္မွသာလွ်င္ သူတုိ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ လွဴဒါန္းမႈနည္းသည္၊ မ်ားသည္ကေတာ့ မိမိတို႔ ၀င္ေငြႏွင့္မိမိအတိုင္းအတာေၾကာင့္ ကြဲျခားမႈေတာ့ရွိပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိတုိ႔စိတ္မွာ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ သက္၀င္လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစတနာထက္သန္မႈကသာ ပဓာန ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္လည္း တက္ႏိုင္တဲ့ဘက္မွ၊ တက္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္း ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ မုိးစက္ေပါငး္မ်ားစြာ စုေပါင္းရာမွ ျမစ္၊ ေခ်ာင္းေတြျဖစ္လာရသလို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြအားလံုး အနည္းငယ္မွ်ပင္ ျဖစ္ပါေစ တေထာင့္တေနရာမွ လွဴဒါန္းမႈ၊ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြလုပ္သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြရဲ႕ ညီ၊ အကုိ၊ ေမာင္ႏွမ၊ ဘုိးဘြား၊ မိဘေတြမွာ အႏိႈင္းမရတဲ့ ပီတိအၿပံဳးနဲ႔ စားသံုး ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းသည္၊ မ်ားသည္ ပဓာန မထားဘဲ၊ အသင္းလိုက္ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႕လို္က္ျဖစ္ေစ၊ လစဥ္စုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ အမိေျမမွ သားခ်င္းမ်ားကို တက္စြမ္းသမွ် ေဖးကူရေအာင္လို႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။

အရိပ္မဲ႔ပန္း ၊မႏြမ္းေစခ်င္၊
ကရုဏာ၀င္၍၊

တတ္စြမ္းသမွ်၊ လွဴဒါနျဖင္႔၊

ကူညီေဖးမ၊ ပရဟိတ…….။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြဟာ အလွဴအတန္းမွာေတာ့ အင္မတန္ ရက္ေရာၾကတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိေနၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆြမ္းတစ္နပ္မရေသးတဲ႔ ဆရာေတာ္ကို လွဴလိုက္ရမွာ၊ ဒုကၡအတိေရာက္ေနတဲ႔ ကေလးသူငယ္တို႔ကို ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ၀န္ေလးတတ္ၾက တယ္။ ပါးစပ္ကပဲ သနားလြယ္ၾကပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ကရုဏာ မျဖစ္ၾကပါဘူး။ မလိုအပ္တဲ႔ ေနရာေတြမွာ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး ဘုရားဒကာျဖစ္ခ်င္ၾကပါတယ္။ လိုအပ္တဲ႔ ေနရာမွာ အိမ္သာေတာင္ မေဆာက္ေပးခ်င္ၾကပါဘူး။ ယခုပစၥဳပၸန္အခ်ိန္မွာ လိုအပ္ေနတာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္။ ဒါေလးေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ႔တာေလး ရွိပါတယ္။ “ဒါနအေၾကာင္းကို ငါဘုရားေလာက္သာ သိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္စားမယ့္ ထမင္း လုပ္ကိုေတာင္ မစားဘဲ လွဴဒါန္းၾကလိမ္႔မယ္လို႔” မိန္႔ဆိုခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ကယ္သာသနာျပဳ တယ္ဆိုတာကလည္း ဘုရားတည္ ေက်ာင္းေဆာက္တာမွ သာသနာျပဳတယ္မေခၚဆိုပါဘူး။ သာသနာသည္လည္းဘဲ အေဆာက္အဦး မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာျပဳတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶအဆံုး အမေတြကို ကိုယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အျခားသူေတြရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တည္ေအာင္ႀကိဳးစားတာကမွ တကယ့္သာ သနာျပဳတာပါ။ ဗုဒၶအဆံုးအမေတြက ဘာလဲဆိုတာ ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါတယ္။ အတုိဆံုးျခံဳေျပာရရင္.. ေကာင္းမႈမွန္တာမွ်အကုန္လုပ္၊ မေကာင္းတာမွန္သမွ် ဘာမွ မလုပ္နဲ႔၊ စိတ္ကိုျဖဴေအာင္ထားဖုိ႔ပါ။ ဒါ႕ေၾကာင့္ ေကာင္းမႈဒါနလုပ္ရာမွာလည္း “မေရြးခ်ယ္ဘဲ ရမ္းလွဴေသာဒါနသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားၾကြယ္၀ေသာ္လည္း ဉာဏ္ထုိင္းသူ မဂ္ဖုိလ္မရႏိုင္သူျဖစ္ရသည္။ ေလာကအတြက္၊ သာသနာအတြက္ ဉာဏ္ယွဥ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္လွဴဒါန္းသူမ်ားသည္ ျဖစ္ရာဘ၀တြင္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ား ခ်မ္းသာရသလို ဉာဏ္လည္းေကာင္းသည္။ တရားတစ္ႀကိမ္နာ႐ံုႏွင့္ မဂ္ဖုိလ္ရႏိုင္သည္။ ပညာမဲ့သူသည္ ဘ၀ကို ကာမဂုဏ္ ခံစားဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်၍ အပယ္ေလးပါးသို႔သြားသည္။ ပညာရွိသည္ လူ႔ဘ၀ ကုသိုလ္ရဖုိ႔အတြက္အသံုးခ်၍ နိဗၺာန္သို႔သြားသည္” ဟု ဆရာေတာ္ အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)က ဆံုမတရားေရးေပးခဲ့ပါတယ္။

ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနေသာ ေနရာေလးတစ္ခုကို ညႊန္ျပလိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံု မိဘမဲ့ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ေၾကာင့္ ခိုလႈံ ေရာက္ရွိလာရ ေသာ မိဘမဲ့ကေလးေပါင္း(၆၀၀)ေက်ာ္ကုိ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ႀကီးမားေသာ က႐ုဏာႏွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ထားလ်က္ရွိပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကေလးငယ္မ်ား၏ ေနထုိ္င္စားေသာက္ေရးႏွင့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးအတြက္ ဘက္စံုျပည့္စံုရန္မွာ အင္မတန္ ခက္ခဲလ်က္ရွိပါတယ္။ လိုအပ္ေနရာ၊ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္၊ လိုအပ္တာေလးေတြကို လွဴရတာဟာ အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဉာဏ္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ယခုသူတုိ႔ေလးေတြဟာ…

• ဂ်င္းတစ္တက္နဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနၾကရရွာတယ္။
  ဗလာတစ္အုပ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရြတ္ေနၾကတယ္။
  တီရွပ္တစ္ထည္နဲ႔ ရယ္တတ္ေနၾကတယ္။
  ဆားတစ္ဆုပ္နဲ႔ တအားတုတ္ ေနၾကတယ္။
  ေဂၚရခါးသီးနဲ႔ အေပ်ာ္တအားၾကီးေနၾကတယ္။
  အ၀တ္တစ္ထည္နဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ျဖစ္ေနၾကတယ္။
  အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္တတ္ ေနတတ္ စိုးရိမ္တတ္ၾကတယ္။

“အပင္ရွင္သန္ ပန္းတိုင္းပြင္႔ဖို႔ ေျမဆီ ေရေန လိုအပ္သလို ထမင္းနွစ္နွပ္နဲ႔ ေရရွည္ ရပ္တည္ဖုိ႔ သူတို႔ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ လူလားေျမာက္ဖို႔ သူတို႔ အနာဂါတ္ေလးေတြ လွပရွင္သန္ေစဖို႔
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၊ ကၽြန္မတို႔ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ ေစတနာနဲ႔ ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ၾကပါစို႔……………၊”

ဦးပ႑၀ (ဦးစီးပဓာန နာယကဆရာေတာ္)
ဒုိး၀င္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြံ႔ျဖဳိးေရးေက်ာင္း၊
လူမ်ဳိးစုံျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာန၊
ျပင္ဦးလြင္ၿမဳိ႔၊
မႏၲေလးတုိင္း၊
၃၃မုိင္ ၇ဖာလုံ၊ မႏၲေလး+ျပင္ဦးလြင္ လမ္းေဘးအတက္လမ္း။

ဒိုးပင္သုိ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းလိုလွ်င္….. ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ပရဟိတ လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ားႏွင့္ တုိက္႐ိုက္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။

ေမာင္သစ္လြင္ထြန္း (starfalls.nazy@gmail.com) ph 02-80211, 02-80322

မသန္းသန္းႏု (wgwhitegirl@gmail.com) ph 09-2018506

ကို၀င္းေက်ာ္သူ (wkthu2006@gmail.com)

Global Net ,Room 1,building 7,Hlaing tsp (01-652232,652324,507054)

ရုံးခ်ိန္(မနက္၉း၀၀ မွညေန ၅း၃၀ ထိ)(တနလၤာေန႕မွ စေနေန႕အထိ)

စကၤာပူ မွာဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္...
ပိစိ - ၀၆၅-၉၂၃၉၂၄၄၁ (moethu.may@gmail.com)
မၿငိမ္း - ၀၆၅-၈၁၅၂၆၈၁၁ (khinchothet@gmail.com)
ကိုသက္ - ၀၆၅-၉၃၃၉၂၂၇၀ (kothetsince1986@gmail.com)

ရုရွားေရာက္ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ လူငယ္ မ်ားအသင္း(YMBA) မွ ယခုလတြင္ ဒိုးပင္ေအာင္ကံသာ ပရဟိတလူငယ္ဖြ႔ံၿဖိဳးေက်ာင္းသို႔ တတပ္တအား ပါ၀င္လွဴဒါန္းသြားမည္ျဖစ္ပါသည္။

ေရးသားတင္ျပသူ- ေအာင္ဦး

ကိုေအာင္ဦး ( ဓမၼရသ )၏ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။

ေလာင္းရိပ္မိတဲ့အပင္ငယ္

ရြာအ၀င္ ကြင္းဟိုစပ္မွာျဖင့္

တစ္ပင္တည္း ထီးေထာင္မတ္ပါတဲ့

ဤပေညာင္ ကိုင္းခက္ပြင့္ေတြက

၀ိုင္းယွက္တင့္ အားမာန္လွစ္ေသာေၾကာင့္

သူငါမ်ား ခိုကာနားေစရာ

ေအးခ်မ္းသာ အရိပ္စစ္

မိတ္ျဖစ္တာ ၾကာေပလည္း

ေနေရာင္ျခည္ ကင္းကြာေ၀းေစမက

ေလမိုးဒဏ္ ေဘးကာဆီးသမို႕

ပေညာင္ေျခ ပင္ကေလးမွာျဖင့္

ေလမိုးေန ေကာင္းစြာမရေသာေၾကာင့္

ေလာင္းရိပ္မိ ႏြမ္းရိေခြ…..။

သို႕ေပမယ့္ အပင္ငယ္

အစဥ္ကြယ္ မာန္မေလ်ာ့ပါဘူး

ႏြမ္းဖတ္ယိုင္ ပင္ငယ္ျဖစ္ေပလည္း

စိတ္ဓါတ္ခိုင္ ပင္စည္မတ္သမို႕

ထိုးကာထြက္ ပေညာင္ခက္ၾကား

အေခါင္ထက္နားမွာ သီးပြင့္ေ၀ရွာေပါ့

ႀကီးျမင့္ေ၀ျဖာတဲ့ သူ႕ဂုဏ္အင္ကို

ပေညာင္အို ေလာင္းရိပ္မိုးမိသူ

သ႑ာန္တူ မိခင္ဖတို႕မွာ

ဖံုးလႊမ္းကာ ပီတိေ၀ရွာေပါ့

သီရိေဂဟာ အိမ္ေဆာင္နန္းမွာ

ၿပံဳးရႊင္လို႕လန္း…..။

Tag

ကိုယ္႔ရဲ႕နာမည္.................................. ၀ႆန္ဦး။
သူငယ္ခ်င္းေတြကဒီလုိေခၚတယ္............ ဖိုးသား။
ဒီမွာေနတယ္.................................... သံုးဆယ့္တစ္ဘံုမွ လူ႕ျပည္။
ဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္................................. ဖုန္းတစ္လံုး လက္ေဆာင္ပို႕ေပးပါ။

အႀကိဳက္ဆံုးေတြက

အေရာင္ဆိုရင္................................... အျဖဴ။
အဝတ္အစားဆိုရင္.............................. တီရွပ္/ ရွပ္(လက္ရွည္)။
အစားအစာဆိုရင္................................ လက္ဖက္သုပ္၊ေရွာက္သီးသုပ္၊ဂ်င္းသုပ္။
ပစၥည္းဆိုရင္...................................... ဖိနပ္။

သီခ်င္းဆိုရင္...................................... ခံစားမႈပါေသာ သီခ်င္းေအးေလးမ်ား။
စာေရးဆရာ......................................... ဦးေဇာတိက၊အရွင္ဆႏၵာဓိက၊အတၱေက်ာ္။

စာအုပ္............................................... တစ္ေယာက္တည္းေန တစ္စိတ္တည္းထား။

……………………………………………………. အခ်စ္ကံေခေပမယ့္ အႏွစ္က်န္ေစရမယ္။

…………………………………………………….. ေနေပ်ာ္တဲ့ဘ၀ ၾကည္ျမတဲ့ဘ၀င္ ရႊင္လန္းတဲ့စိတ္။
Life Style........................................... လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေသာဘ၀။

ဝါသနာ.............................................. သီခ်င္းနားေထာင္ျခင္း၊စာအုပ္ဖတ္ျခင္း၊ေဘာလံုးကန္ျခင္း။
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္........................ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းေသာအျဖဴထည္လက္ေဆာင္။
အခ်စ္ဆံုးသူက..................................... မိခင္။
အေလးစားဆံုးသူက.............................. ဖခင္။
အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက.......................... ခင္ေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုး။
အမ်ားဆံုးနားလည္မႈေပးႏိုင္သူက.............. မိဘ။
အမုန္းဆံုးသူက.....................................
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္................................. စာေမးပြဲေမးခြန္း မဲႏႈိက္ရခ်ိန္။
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္.............................. ဆရာမႏွင့္ ႏႈတ္ေျဖစာေမးပြဲေျဖခ်ိန္။
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္................................... က်က္လာသည့္တစ္ပုဒ္တည္းေသာေမးခြန္းႏွင့္တိုးခ်ိန္။
အမွတ္တရေန႔...................................... ၁၀.၀၆.၂၀၀၈ / ၂၆.၀၆.၂၀၀၈။
ဆုေတာင္းတိုင္းသာျပည္႔မယ္ဆိုရင္

ေတာင္းမဲ႔ဆု…………………………………...... မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္သူျဖစ္ရပါလို၏။
အခ်စ္ဆိုတာ........................................ ♥
အမုန္းဆိုတာ........................................ လြဲမွားသြားတဲ့ နားလည္မႈ။
အလြမ္းဆိုတာ...................................... အေ၀းေရာက္ခ်စ္ျခင္း၏အပိုင္းအစ။
သံေယာဇဥ္ဆိုတာ................................. အခ်စ္၏ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေရေသာက္ျမစ္တစ္ခု။
ဘဝဆိုတာ.......................................... ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာ။
သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ.................................. သူအားငယ္ရင္ အခ်င္းခ်င္း အားေပးေဖၚ။
ခ်စ္သူဆိုတာ........................................ ေျပာျပရဘူးတဲ့ဗ်။
ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ဒီလိုထင္တယ္..................... ငါဘာမွ မသိေသးပါလား။
ကိုယ္႔ရဲ႕လက္ဆြဲေဆာင္ပုဒ္က.................... အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ။
အေျပာခ်င္ဆံုးစကားေလးတစ္ခြန္း.............. ၿပီးပါၿပီ။

မမၾကယ္ႀကီးေရ…

ကြဲခ်င္သလို အကြဲမခံႏိုင္လို႕ ေရးလိုက္ပါၿပီဗ်ာ.. :P

တမ္းတျခင္း

ဥဩ….ဥဩ သံခ်ိဳေႏွာသည့္

လြမ္းေမာသံသာ ၾကားခဲပါလည္း

ရင္မွာလြမ္းၿမဲ တမ္းတဆဲ။

အံုးကြမ္….အံုးကြမ္ ေအာ္ျမည္သံပင္

ေ၀းကြာေနဆဲ ၾကားရခဲမို႕

လြမ္းဆြတ္တမ္းတ သတိရ။

ေဆာင္းတြင္းေအးေအး မီးဖိုေဘးမွာ

၀ိုင္းအံုစုဖြဲ႕ မီးလႈံခဲ့တဲ့

နံနက္ခင္းေလး တမ္းတေဆြး။

ရြာေတာင္ဘက္စြန္း ၿခံက်ယ္၀န္းမွ

ေမေမ့ကိုႀကီး ဦးတာတီး၏

သစ္သီးခ်ိဳေမႊး စားခ်င္ေသး။

ခ်ဥ္ေပါင္တစ္ခြက္ ငပိခ်က္ႏွင့္

အတို႕အျမဳပ္ ဦးေခါင္းငံု႕ကာ

ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ျမ စားခဲ့ၾကတဲ့

ထမင္း၀ိုင္းေလး တမ္းတေဆြး။

ေက်ပါေစရြယ္ ႏို႕စက္ငယ္

“လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ့

လက္တြဲေခၚကာ ေဖၚမပါဘူး

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး ကိုယ္ထီးတည္း

ျပန္သြားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ့

လက္တြဲေခၚကာ ေဖၚမပါဘူး

ဥစၥာခ်ည္းႏွီး ကိုယ္ထီးတည္း”

သံစဥ္စာသား ထိုေတးသြားအား

မ်ားစြာသတိ ထားကာရွိကာ

ပဋိပကၡ ပေယာဂႏွင့္

မလိုတမာ အဘိဇၹာျပင္

ေလာဘ၊ေဒါသ ေမာဟမ်ားႏွင့္

အစြဲအလမ္း အတၱလႊမ္းသည့္

ဘဒၵကမၻာ ဤလူ႕ရြာမွ

လြတ္ေျမာက္ေစရာ ေအးၿငိမ္းသာမည့္

တရားစဥ္မွတ္ အက်င့္ျမတ္အား

စိတ္ထားျဖဴႏု သီလမႈျဖင့္

ျပဳပါေစလို မေနာခ်ိဳျဖင့္

ေမေမ့သည္းခ်ာ သားလက္လ်ာမွ

ေက်းဇူးအႀကီး ဓမၼနည္းျဖင့္

ဆပ္ျခင္းမျမည္ ဆပ္ပါသည္။ ။

ဥယ်ာဥ္မွဴး

ပန္းဟူသည္မွာ ဖူးရာမွငံု

ငံုရာမွပြင့္ ၾကြားၾကြား၀င့္ေသာ္

ေလာကေျမ၀ယ္ အလွၾကြယ္၏။

သို႕ေသာ္ဆင့္ကမ္း ပြင့္ယူလွမ္းရန္

ပန္းသဘာ၀ မျပည့္၀မီ

ဖူးစဥ္ပ်က္သုဥ္း ဘ၀ဆံုးတာ

ရွိဖူးပါ၏။

တမူမွာကား ဖူးသာဖူးျငား

ငံုမသြားမီ ေလနီမိုးၾကမ္း

တိုက္ခတ္ရမ္း၍ ငံုခြင့္မသာ

ေသဆံုးတာလည္း ရွိဖူးပါ၏။

အခ်ိဳ႔မွာကား ငံုသာငံုရ

မပြင့္ရပဲ အလွလည္းညႈိး

ပန္းလည္းက်ိဳးတာ

ျမင္ဖူးပါ၏။

ဖူးစဥ္ခါ၀ယ္ သိမၾကြယ္၌

လမ္းမွန္ေထာက္ျပ မမွားရေအာင္

ပန္းအလွစံု ဆံ၀တ္မႈန္သို႕

ညွာတံ၀တ္ဖတ္ လန္းဆမ္းလတ္ရန္

ျပဳစုစိုက္ထုိး ယုယပ်ိဳးကာ

ေပါင္းသင္ေျမစြ ေရေလာင္းၾကသည့္

ျမင့္ျမတ္လူသား ထိုသူမ်ားကို

တင္စားေခၚေ၀ၚ ဂုဏ္တင္ေဖၚသည္

ႀကီးစြေက်းဇူး ဥယ်ာဥ္မွဴး။ ။

Blogger Gathering (Moscow)

ေဗာ္လဂါျမစ္ စီးဆင္းမႈ႔နဲ႔ အတူ ျဖတ္သန္းေနၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၁၆ ရက္ေန႔ ၊ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ MSU ( Moscow State University ) ေက်ာင္း ေက်ာင္းသားေဆာင္မွာ အမွတ္တရ ဆံုေတ႔ြျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ အဲဒီ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အႀကံေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက ၿပီး ၊ ၂၀၀၈ ၊ ဧၿပီလ ၄ ရက္ ( သႀကၤန္အက်ေန႔ ) ကအၾကမ္းဖ်င္း ရည္ရြယ္ထားခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ အမွတ္တရ Website တစ္ခုလုပ္မယ့္ ကိစၥကို အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္ ။ Website မွာပါမယ့္ က႑ေတြမွာ တာ၀န္ယူႏိုင္ၾကမယ့္ အပိုင္းေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ေနာက္တစ္ေန႔ ( ၁၇ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၀၈ ေန႔ ) ဟာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အားေလ်ာ္စြာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုဟာ MSU ေက်ာင္း ဘုရားခန္းမွာ ဓမၼစႀကၤာ တရားေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကၿပီး အခုလို ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအပါင္း ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း (သုခိေနာ၀) ၊ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း (ေခမိေနာ၀) အေပါင္း ႏွင့္ျပည့္စံုၿပီး ေဘးရန္အေပါင္း က ကင္းေ၀းပါေစ ေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ေန႔လည္ခင္းမွာ ေတာ့ အမွတ္တရ ခရီးအျဖစ္ ( Коломенский Парк ) ပန္းၿခံနဲ႔ ဟိုခ်ီမင္း ရင္ျပင္တို႔ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲကို ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားအားလံုး သိရွိေစဖို႔ ၀မ္းသာစရာ သတင္းေကာင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲလို ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာရွိၾကတဲ့ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစ လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စု က ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။ Blogger မ်ားအားလံုးနဲ႔ Blog စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ …….

…. ဓမၼစႀကၤာတရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနစဥ္ ….

……. ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ အမွတ္တရ ခရီး …….

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လူကိုယ္တိုင္မလာႏိုင္ပဲ G-talk ၊ Phone မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ Blogger တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေဆြးေႏြးပြဲမွာပါ၀င္သူ အားလံုးကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။ စုစုေပါင္း (၃၄) ေယာက္ပါခင္ဗ်ာ ။

ကိုရင္ညိန္း၊ တင့္ထူးေရႊ၊ နတ္သွ်င္ေနာင္၊ Black Dream၊ ေမာင္ေကာင္းေအာင္၊ လြမ္းလုင္၊ မွ်ားျပာ၊ ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္၊ လင္းထြန္း၊ လြမ္းသုခ၊ ရတ္မြန္၊ ေနခ်ိဳေအး၊ ၀ႆန္ဦး၊ ေမာင္ႏိုင္၊ မီးျပတိုက္၊ ဇြတ္ဆိုးေလး၊ 4Everlove၊ ထိေပ့သွ်င္၊ ကိုစြမ္း၊ ကိုေအာင္၊ ညိမ္းညိဳ၊ ၿဖိဳးငယ္၊ ေအာင္ဦး၊ နန္းထိုက္၀င္း၊ မင္းေ၀၊ တင္ႏြယ္ေမာင္၊ သုခရိပ္၊ မင္းက်န္စစ္၊ အလြမ္းေရာင္၊ ေစာမ႑ိဳင္၊ အညာသားေလး၊ ေမာင္ငယ္၊ ေမာင္သုည၊ လြမ္းေစ(ျမန္မာျပည္)။

လြမ္း

လြမ္းမေျပ မွန္းေလေတြးမိေတာ့

ကမ္းအေျခ ဖ်န္းေလေသြးရယ္ႏွင့္

လႈိင္းေလက တသြင္သြင္။

ေတာင္ေစာင္းထိပ္ ေစတီရိပ္ဆီက

မႈန္ပ်ရီ ေနျခည္ႏုမွာျဖင့္

ေ၀ငွကာ ေမတၱာေႏွာသံက

နား၀သို႕ ခ်ိဳခ်ိဳလြင္။

တမ္းကာေရာ္ မွန္းမေပ်ာ္လည္း

ေ၀းအေန ေဆြးေလသမို႕

ၿမိဳ႕နဲ႕ျခား ေတာၾကားေလးရယ္က

အမိုးခ်ာ က်ိဳးကာပ်က္ေပမယ့္

ေမတၱာမွန္ ရင့္သန္လြန္းလွတဲ့

အေတြးစ ကေလးဘ၀ရြယ္က

အေမ့အိမ္ ေမြ႕ခ်ိန္ေလးမ်ားကို

တမ္းတတလြမ္း။

သတိရလိုက္တာ အေမရယ္

(က)

၁၉၈၅

“အေမ သားကို ေက်ာင္းလိုက္မပို႕ေတာ့နဲ႕ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ရွက္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက မုန္႕သည္မသားလို႕ ၀ိုင္း၀ိုင္းစၾကတယ္”

“သား လမ္းမွာ စက္ဘီးေတြတိုက္မွာ စိုးလို႕ပါကြယ္၊ အဓိက က သားပညာတတ္ဖို႕ပါ၊ သားေလးပညာတတ္မွ အေမတို႕လို မဆင္းရဲမွာေလ၊ သားရွက္တယ္ဆိုရင္လည္း အေမ လိုက္မပို႔ေတာ့ပါဘူး၊ သားစာႀကိဳးစားေနာ္”

(ခ)

၂၀၀၈

“အေဖ သားကိုေက်ာင္းလိုက္မပို႕ေတာ့နဲ႕ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ရွက္တယ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဆိုက္ကားသမားသားလို႕ ၀ိုင္း၀ိုင္းစၾကတယ္”

(ဂ)

သားမ်က္ႏွာကို ေငးေမာရင္း…….. သတိရလိုက္တာ အေမရယ္…..။

ေဇာ္မ်ိဳးေအာင္(ေအာင္လံ)

အေမ့မ်က္ႏွာ

ေ၀းတစ္ေျမမွ ေဆြးသမွ်ကို

ကဗ်ာအတု စာအစုျဖင့္

ဇာတိရပ္ေန ေမြးအေမသို႕

ပို႕သေပးစပ္ ကန္ေတာ့အပ္သည္

လူေလးအေမ ပီတိေ၀လို႕

ၾကည္ရႊင္၀မ္းေျမာက္ႏိုင္ပါေစ။

သားေမာင္ေပးလာ စာမ်က္ႏွာမွ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ စာတစ္အုပ္ကို

အေမၾကည့္ကာ ပီတိျဖာၿပီး

ရႊင္ရာမွလြမ္း မ်က္ရည္စမ္းႏွင့္

ငါ့သားလူေလး ပုလုေကြးဟု

တမ္းတဆူးနစ္ လွစ္က်ဴးရင့္ကာ

ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ သား၏စာကို

႐ႈမ၀ႏိုင္ လက္ကကိုင္ရင္း

အၿပံဳးေ၀လႈိင္ ပီတိၿမိဳင္သည့္

အေမ့မ်က္ႏွာ ျမင္ေယာင္လာ

စမ္းႏွယ္ေအးမည့္ သြင္ျပင္ပါ။

ပန္းႏွယ္ေမႊးမည့္ သဏၭာန္ပါ။

လမင္းတစ္ရာ သာေနမွာ။

ဖန္ဆင္းရွင္သို႔

ကုန္လြန္ၿပီးဆံုး ႏွစ္ဆယ့္သံုးရွိ

တစ္သံုးေလးခြန္ ခုႏွစ္မြန္၌

၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေဖါင္ေဖါင္၀ယ္

သည္းထန္ရြာက် ၀ႆန္စၾကား

ေသမင္းႏွင့္ၿပိဳင္ ငါအႏိုင္ဟု

ရင္မွေပါက္ဖြား ငါ၏သားကို

ေမြးဖြားသန္႔စင္ မ်က္ႏွာျမင္ရန္

အားယူမာန္ခဲ စိတ္၀ယ္စြဲ၍

ႀကီးစြာသတၱိ မ်ားစြာရွိသည့္

အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ ေမြးမိခင္အား

ကဗ်ာမပီ စာမမွီျဖင့္

မိုင္ခ်ီေ၀းကြာ တိုင္းေနရာမွ

က်န္းမာေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းကာ

ဆယ္ျဖာလက္မိုး ဦးတင္(ရွိ)ခိုး၍

ၾကည္ႏူးရည္မွတ္ ကန္ေတာ့အပ္သည္

အိုဘယ့္ မိခင္ စိတ္အစဥ္တြင္

ၾကည္ႏူးရႊင္ျမႏိုင္ေစေသာ္……….။

တစ္ကိုးရွစ္ငါး ဇြန္လၾကား၌

ေမြးဖြားသန္႔စင္ မ်က္ႏွာျမင္ရ

ဖြံထြားခ်စ္ဖြယ္ သားမင္းငယ္ေၾကာင့္

ႏွဖူးေျခမ ေခၽြးစက်လည္း

မပန္းမေမာ သားငယ္ေဇာျဖင့္

ႀကိဳးစားရွာေဖြ စား၀တ္ေနျပင္

အမွားပယ္ေဖ်ာက္ လမ္းမွန္ေရာက္ရန္

သြန္သင္ဆံုးမ နည္းလမ္းျပသည့္

ေတာင္ျမင့္မိုရ္လား ထင္ေယာင္မွားအံ့

အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ ေကၽြးဖခင္အား

ကဗ်ာအည့ံ စာမခန္႔ျဖင့္

မနီးေ၀းကြာ တစ္ျပည္ရြာမွ

က်န္းမာေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေတာင္းကာ

ဆယ္ျဖာလက္အင္ ၾကာဖူးသြင္ျဖင့္

ၾကည္ညိဳေလးျမတ္ ကန္ေတာ့အပ္သည္

အိုဘယ့္ ဖခင္ စိတ္အစဥ္မွ

နားဆင္ၾကည္ႏူးႏိုင္ေစေသာ္……….။

/*၂၃ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ ဤကဗ်ာျဖင့္ မိဘႏွစ္ပါးအား ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏*/

ဘ၀အိမ္

အိမ္ကေလး

ၿငိမ္းေအးျခင္းေတြ ဖူးပြင့္ေနတဲ့

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးထဲက

စုလစ္မြန္းခၽြန္ေတြနဲ႔ တခမ္းတနားလွပတဲ့

အိပ္မက္ထဲက ဘ၀အိမ္ကေလး။

ဒီအိမ္ကေလးကို တည္ေဆာက္ရင္း

သကၠရာဇ္ပြင့္ေၾကြေတြကို ေကာက္ခဲ့တာ

ႏွစ္ဆယ့္သံုးပြင့္ ေတာင္ရခဲ့ၿပီ

အိမ္ကေလးေတာ့ အၿပီးမေဆာက္ႏိုင္ေသးဘူး

အိမ္ကေလးၿပီးဖို႔

သကၠရာဇ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာက္ရအံုးမွာလဲ

အိမ္ မယိုင္ေစဖို႔

တိုင္ေတြ ေထာက္ခဲ့ေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ

တိုင္ေတြ ခိုင္ေစဖို႔

႐ိုက္ခဲ့တဲ့သံေတြ ေကာက္ခဲ့ေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ

သူ႐ူးေတြထဲ အ႐ူး မျဖစ္ေစဖို႔

မိုးခါးေရေတြ ေသာက္ခဲ့ရေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ။

ႀကီးမားေမတၱာ က႐ုဏာမ်ားနဲ႔

အမွားပယ္ေဖ်ာက္လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔

သင္ၾကားေပးသူ လက္ဦးဆရာႏွစ္ဆူရဲ့ေက်းဇူးေတြ

ဆပ္မကုန္ေပမယ့္ ေက်ေအာင္ေတာ့ဆပ္ရအံုးမယ္။

က်ေနာ့္ကို၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ့

ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ ေလာဘတက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ

မနာလိုတဲ့မ်က္ႏွာ အထာဆိုဖြဲ႕မ်က္ႏွာ

ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့မ်က္ႏွာ မာန္ေထာင္လႊားတဲ့မ်က္ႏွာ

ရက္စက္ခ်င္တဲ့မ်က္ႏွာ အတၱဆင္တဲ့မ်က္ႏွာေတြၾကားမွာ

ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္စီေခၽြခဲ့တယ္။

ဘ၀ရဲ့ ေလဟာျပင္မွာ

အၾကင္နာကင္းမဲ့ ေ၀ဒနာသင္းဖြဲ႔

ရင္မွာတင္းခံရသူအတြက္

ဆုလာဘ္တစ္ပြင့္ကေတာ့

အၿပံဳးတံတားေလးထက္ အမုန္းမ်ားေ၀းလ်က္

ေျဖရွင္းကူညီ႐ိုင္းပင္တည္သည့္

အားေပးေဖၚ သူငယ္ခ်င္းမ်ား။

ေဆာက္လုပ္ဆဲအိမ္ကေလးထဲ

ၾကည္ႏူးဖြယ္ေန႕ရက္ေတြကို ဆြဲဆန္႔ေပးသူ

‘ဖန္ျပာခြက္နဲ႕ေက်ာက္စက္ေရ’ အေမာေျပေအာင္တိုက္သူ

ကူညီေပးသူ လက္တြဲေဖၚတစ္ေယာက္

ခို၀င္နားကာေမွးစက္

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာလည္း ႏိုးထရွင္သန္လို႔ေပါ့။

……ဒီလိုနဲ႔…..

အတၱေတြထံုမႊန္းေနတဲ့ ဟန္ေဆာင္ျခင္း၀န္းက်င္မွာ

ေပ်ာ္ရႊင္စြာက်င္လည္ရင္း

…..ခုေတာ့…..

တလက္လက္လင္းေနတဲ့ အနာဂတ္ဟင္းလင္းျပင္ထဲက

တစ္ဘ၀မွာ တစ္ခါသာေဆာက္ခြင့္ရမယ့္

မၿပီးေသးတဲ့ ေဆာက္လက္စ အိမ္ကေလးအတြက္

မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
သံတစ္ခ်က္စီေတာ့ ႐ိုက္ေနရအံုးမယ္။

/*၂၃ႏွစ္ေျမာက္အမွတ္တရ ေရးစပ္ပါသည္*/