ဘ၀အိမ္

အိမ္ကေလး

ၿငိမ္းေအးျခင္းေတြ ဖူးပြင့္ေနတဲ့

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလးထဲက

စုလစ္မြန္းခၽြန္ေတြနဲ႔ တခမ္းတနားလွပတဲ့

အိပ္မက္ထဲက ဘ၀အိမ္ကေလး။

ဒီအိမ္ကေလးကို တည္ေဆာက္ရင္း

သကၠရာဇ္ပြင့္ေၾကြေတြကို ေကာက္ခဲ့တာ

ႏွစ္ဆယ့္သံုးပြင့္ ေတာင္ရခဲ့ၿပီ

အိမ္ကေလးေတာ့ အၿပီးမေဆာက္ႏိုင္ေသးဘူး

အိမ္ကေလးၿပီးဖို႔

သကၠရာဇ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာက္ရအံုးမွာလဲ

အိမ္ မယိုင္ေစဖို႔

တိုင္ေတြ ေထာက္ခဲ့ေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ

တိုင္ေတြ ခိုင္ေစဖို႔

႐ိုက္ခဲ့တဲ့သံေတြ ေကာက္ခဲ့ေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ

သူ႐ူးေတြထဲ အ႐ူး မျဖစ္ေစဖို႔

မိုးခါးေရေတြ ေသာက္ခဲ့ရေပါင္းလဲ မ်ားခဲ့ၿပီ။

ႀကီးမားေမတၱာ က႐ုဏာမ်ားနဲ႔

အမွားပယ္ေဖ်ာက္လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔

သင္ၾကားေပးသူ လက္ဦးဆရာႏွစ္ဆူရဲ့ေက်းဇူးေတြ

ဆပ္မကုန္ေပမယ့္ ေက်ေအာင္ေတာ့ဆပ္ရအံုးမယ္။

က်ေနာ့္ကို၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတဲ့

ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ ေလာဘတက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာ

မနာလိုတဲ့မ်က္ႏွာ အထာဆိုဖြဲ႕မ်က္ႏွာ

ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့မ်က္ႏွာ မာန္ေထာင္လႊားတဲ့မ်က္ႏွာ

ရက္စက္ခ်င္တဲ့မ်က္ႏွာ အတၱဆင္တဲ့မ်က္ႏွာေတြၾကားမွာ

ေန႔ရက္ေတြ တစ္ရက္စီေခၽြခဲ့တယ္။

ဘ၀ရဲ့ ေလဟာျပင္မွာ

အၾကင္နာကင္းမဲ့ ေ၀ဒနာသင္းဖြဲ႔

ရင္မွာတင္းခံရသူအတြက္

ဆုလာဘ္တစ္ပြင့္ကေတာ့

အၿပံဳးတံတားေလးထက္ အမုန္းမ်ားေ၀းလ်က္

ေျဖရွင္းကူညီ႐ိုင္းပင္တည္သည့္

အားေပးေဖၚ သူငယ္ခ်င္းမ်ား။

ေဆာက္လုပ္ဆဲအိမ္ကေလးထဲ

ၾကည္ႏူးဖြယ္ေန႕ရက္ေတြကို ဆြဲဆန္႔ေပးသူ

‘ဖန္ျပာခြက္နဲ႕ေက်ာက္စက္ေရ’ အေမာေျပေအာင္တိုက္သူ

ကူညီေပးသူ လက္တြဲေဖၚတစ္ေယာက္

ခို၀င္နားကာေမွးစက္

အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာလည္း ႏိုးထရွင္သန္လို႔ေပါ့။

……ဒီလိုနဲ႔…..

အတၱေတြထံုမႊန္းေနတဲ့ ဟန္ေဆာင္ျခင္း၀န္းက်င္မွာ

ေပ်ာ္ရႊင္စြာက်င္လည္ရင္း

…..ခုေတာ့…..

တလက္လက္လင္းေနတဲ့ အနာဂတ္ဟင္းလင္းျပင္ထဲက

တစ္ဘ၀မွာ တစ္ခါသာေဆာက္ခြင့္ရမယ့္

မၿပီးေသးတဲ့ ေဆာက္လက္စ အိမ္ကေလးအတြက္

မနက္ျဖန္တိုင္းမွာ
သံတစ္ခ်က္စီေတာ့ ႐ိုက္ေနရအံုးမယ္။

/*၂၃ႏွစ္ေျမာက္အမွတ္တရ ေရးစပ္ပါသည္*/